6 października 1920 roku rozkazem Ministra Spraw Wojskowych 3. Pułk Strzelców Konnych zmienił nazwę na 5. Pułk Strzelców Konnych. Numer ten pułk otrzymał w związku z przyporządkowaniem go do V Dowództwa Okręgu Generalnego (DOGen.).
Po zakończeniu działań wojennych 5. psk przeszedł z dniem 1 sierpnia 1921 roku na stan pokojowy. Zlikwidowane zostały dywizjony, a w ich miejsce zorganizowano szwadrony. I dywizjon rtm. Henryka Tarły stał się 1. szwadronem, III dywizjon rtm. Ludwika Newelskiego 2. szwadronem, a II dywizjon mjr. Tadeusza Kossaka 3. szwadronem.
Pluton ciężkich karabinów maszynowych przekształcony został w oddział szkolny karabinów maszynowych. W 1924 roku w wyniku reorganizacji w polskiej kawalerii, pułki strzelców konnych z jazdy dywizyjnej stały się samodzielnymi jednostkami. W 5. psk pojawił się 4 szwadron, szwadron karabinów maszynowych oraz pluton łączności. Na uzbrojenie została przyjęta także lanca.
Do historii 5. Pułku Strzelców Konnych w latach 1919-1921 należy więc zaliczyć tradycję bojową poszczególnych mniejszych jednostek, które potem weszły w jego skład. Działały one przeważnie oddzielnie na korzyść jednostek piechoty, jako jazda dywizyjna. Pełniły w przeważającej mierze służbę ubezpieczeniową lub patrolową, często za zadanie miały nawiązywanie łączności. Dzieje 5. Pułku Strzelców Konnych w latach 1919-1921, to dzieje poszczególnych dywizjonów i szwadronów tworzących potem tę jednostkę.
Od 1929 do 1934 pułk przenosił się z Tarnowa do Dębicy, gdzie stacjonował do wybuchu wojny w 1939 roku.
źródło: Armia Krajowa Dębica
