W dawnym „Stomilu” była cała flota wózków transportowych podobnych do tych na zdjęciu. Fot ilustracyjne, źródło: pixabay
W „Stomilu” jednym z wydziałów bez którego nie mogłaby funkcjonować produkcja był wydział wózków spalinowych RM/Ł. Skrót ten oznaczał Remont Maszyn/Ładownia.
Ludzie pracujący na wózkach byli przyzwyczajeni do tego, że w „Stomilu” robota jest pewna i potrwa całe ich życie aż do emerytury. Do pracy szli po skończeniu szkoły zawodowej lub średniej. Robili to co do nich należało, tak jak umieli. Wózki na których pracowali to były stare solidne konstrukcje czasem pamiętające lata 60 – te. Większość wyprodukowana w Polsce. Zremb Gliwice, Rak Suchedniów, Leżajsk czy Stalowa Wola – to były marki które królowały wówczas w Stomilu. Było też kilka maszyn bułgarskich. Obsługa ich nie była skomplikowana. Jak ktoś się raz nauczył jeździć wózkiem to mógł to robić całe życie, aż do emerytury. Podobnie prosty był proces produkcji opon. Łatwo można było się nauczyć gdzie i skąd coś przywieźć, skąd odebrać gotowy produkt i dokąd go zawieść.
W „Stomilu” znajdowało się kilkaset wózków – spalinowych, elektrycznych. Od lat 60-tych kupowano je gdy była konieczność i nikt tam się specjalnie nie przejmował co działo się ze starymi. Gdy rządy objął dyrektor Chabowski, a było to już po objęciu większości akcji przez Goodyeara, zarządził inwentaryzację, żeby zorientować się w bazie sprzętowej firmy. Zaczęło się gorączkowe poszukiwanie wózków. One fizycznie były na terenie „Stomilu”, ale w różnych miejscach postawione i często w kiepskim stanie technicznym. W końcu udało się ustalić ich liczbę, ale tylko część z nich była sprawna.
Wózki były niezbędne do funkcjonowania zakładu. Materiały do produkcji opon sporo ważyły, trzeba było je przewozić z magazynu na produkcję. Gotowe opony też nie były lekkie, przewożono je wózkami do magazynu.
W latach 90-tych podjęto decyzję, że logistykę wewnętrzną firmy będą obsługiwać firmy zewnętrzne.
Fot. Łątka
