Na Wolicy, która obecnie znajduje się w granicach administracyjnych Dębicy, a kiedyś stanowiła odrębną wieś leżącą przy trasie z Rzeszowa do Tarnowa znajduje się wzniesiony na początku XIX wieku i kilkadziesiąt lat później znacznie przebudowany dwór.
Budowla, która bardziej przypomina letnią rezydencję niż dwór szlachecki jest wzniesiona z dwóch części na planie kwadratu i prostokąta. Na planie prostokąta została wzniesiona północna, piętrowa część dworu. Część środkowa jest natomiast częścią parterową, z zadaszoną i wspartą na żeliwnych kolumienkach galerią od frontu oraz z tarasem od wschodu. Część południowa dworu jest również parterowa w formie pawilonu ogrodowego o dużych półkoliście przesklepionych wielkokwaterowych oknach. Dwór znajduje się w otoczeniu pochodzącego z pierwszej połowy XIX w. parku dworskiego. Z czasów świetności zachowała się dojazdowa aleja wysadzana wiekowymi lipami.
W przeszłości dwór należał m.in. do rodzin Raczyńskich, Christianich i Płockich. Pierwszymi właścicielami tego dworu byli Raczyńscy, po nich w 1855 roku majątek przeszedł w ręce hrabiego Teodora Christianiego, do którego należał również majątek na Błyszczówce, łącznie z Wolicą liczący 440 hektarów. Rodzina Christianich była również właścicielem Trzciany i Słotwiny k. Rzeszowa. Po Teodorze majątek w 1888 roku odziedziczył jego syn Henryk, który 16 lipca 1891 r. ożenił się z Olgą Milieską. Nowy właściciel w latach 1890-1892 istotnie przebudował obiekt. W tym czasie powstał m.in. istniejący do dziś murowany budynek dworu. W dworze urodziła się trójka dzieci Christianich: Janina (1892), Anna Irena (1894) oraz Alfred (1896). Cała rodzina na stałe wyjechała do Wiednia przed wybuchem I wojny światowej.
20 listopada 1916 roku majątek na Wolicy został sprzedany Władysławowi Płockiemu, który ożenił się z Heleną Piętkowską. Małżeństwo to było bezdzietne. Po śmierci męża w 1929 roku w drodze spadku Helena odziedziczyła majątek na Wolicy. W 1944 roku po wkroczeniu do Dębicy Rosjan, dwór zajęło wojsko rosyjskie. Dwór został przez nich splądrowany i zniszczony, a księgozbiór spalony. Hrabina Płocka opuściła Wolicę i zamieszkała w Krakowie, gdzie zmarła w 1978 roku.
Uchwałą z 28 listopada 1945 r. postanowiono w dworze na Wolicy zorganizować Dom Zdrowia dla dzieci potrzebujących opieki. 17 lipca 1946 roku posiadłość w Wolicy przeszła na własność Skarbu Państwa. Początkowo w budynku dworu była siedziba PGR-u, a następnie dwór z parkiem przekazano w użytkowanie resortu zdrowia, który urządził tu Dom Zdrojowy dla Dzieci.
W 1963 roku we dworze mieściło się Prewentorium Dla Dzieci Zagrożonych Gruźlicą, a od 1968 r. Państwowy Dom Dla Dzieci Głęboko Upośledzonych. Pozostała część majątku poza parkiem, obejmującym blisko 3 ha należała do PGR Zawada. Część tych terenów została później rozparcelowana na działki budowlane. Budynek dworu wraz z parkiem pozostał w użytkowaniu Państwowego Domu Pomocy Społecznej do 2001 r.
W 2004 r. na drodze przetargu zorganizowanego przez Powiat Dębicki, dwór wraz z parkiem o powierzchni 2,41 h stał się własnością Wandy i Kazimierza Mikrutów z Dębicy. Nowi właściciele przeprowadzili gruntowny remont zarówno dworu jak i parku starając się przywrócić wygląd zewnętrzny do stanu zachowanego na fotografiach z lat 20-tych XX w. Została również odbudowana przybudówka w południowej części dworu. Obecnie w dworze działa hotel i restauracja.
