Figura Dzieciątka Jezus uznawana była za cudowną już od XVII wieku i otaczana szerokim kultem przez wiernych z całego świata. Osoby modlące się przed nią miały doświadczać uzdrowień, a ich modlitwy były wysłuchiwane. Z tego powodu w wielu miejscach na świecie można znaleźć jej kopie i to właśnie jedna z nich trafiła do parafii w Jodłowej pod sam koniec XIX wieku, gdzie szybko zyskała status cudownej i została otoczona kultem przez mieszkańców parafii i okolic. Figurka Praskiego Dzieciątka Jezus, bo o niej mowa, słynie ze swojej szczególnej mocy zarówno wśród mieszkańców Pragi, jak również w wielu innych miejscach na świecie, w tym w podkarpackiej wsi Jodłowa, gdzie znajduje się jedyne w Polsce Sanktuarium Dzieciątka Jezus.
Sanktuaria katolickie w Polsce od wielu lat przyciągają wiernych z całego świata, oferując im miejsce duchowego spełnienia, modlitwy i oddania się Bogu. Za sprawą znajdujących się w nich cudownych obrazów czy figur wypraszają u niego wiele łask, a czasem nawet doznają spektakularnych uzdrowień. Takim miejscem jest między innymi Sanktuarium Dzieciątka Jezus w Jodłowej, które na tle innych sanktuariów jest jednym z najmłodszych miejsc kultu. Sam kościół zaczął powstawać dopiero w 1997 roku, jednak figura przybyła do wsi niemal wiek wcześniej, pod sam koniec XIX wieku.
Figurka Dzieciątka przybywa do Jodłowej
Historia rozpoczęła się w 1899 roku, kiedy do księdza proboszcza Ignacego Zięby zarządzającego parafią w Jodłowej przyjechał z kilkudniową wizytą jego kolega z seminarium – ksiądz Józef Wiejawski. Podczas swojego pobytu ksiądz Józef pokazał koledze małą, okrągłą, blaszaną kapliczkę, w której za szkłem znajdowała się kopia słynnego Praskiego Dzieciątka Jezus, podkreślając że jest to dzieło słynące z wielu cudów w czeskiej Pradze i które, jak sam twierdził, przyniosło mu wiele łask. Zaciekawiony proboszcz Ignacy rozmawiając z kolegą o figurce małego Jezusa sam zapragnął takową posiąść, jednak starał się tego nie okazywać, aby jego kolega nie poczuł się zobowiązony mu ją podarować. Wkrótce ksiądz Ignacy podjął działania, aby taką figurkę sprowadzić do swojej parafii w Jodłowej.
Kilka miesięcy później, 15 sierpnia 1900 roku otrzymał kapliczkę z figurką od sióstr karmelitanek w Przemyślu, które podarowały mu ją dzięki rekomendacji kolegi, który wcześniej mu ją pokazał. Woskowana figurka była wykonana z gipsu oraz miała 45 centymentrów wysokości. Wyglądała dokładnie tak jak ta w kapliczce, którą widział wcześniej podczas wizyty kolegi oraz jak praski oryginał.
Mały Jezus został ukazany jako 3-letnie dziecko w postawie stojącej, w lewej ręce trzyma jabłko królewskie, reprezentujące kulę ziemską, która jest zwieńczona krzyżem, symbolizującym władzę doczesną. W prawej ręce ma wyciągnięte dwa palce, którymi błogosławi. Postać ma na sobie tunikę z wysokim kołnierzem wokół szyi oraz płaszcz. Ubiór Dzieciątka zmieniano stosownie do okresu liturgicznego. Niedługo później na jego głowie pojawiła się również korona.
Początek kultu Dzieciątka Jezus
Szczęśliwy proboszcz podzielił się tą informacją z parafianami oraz wystawił dzieło na widok publiczny w bocznym ołtarzu starego, drewnianego kościoła pod wezwaniem świętego Stanisława zbudowanego w 1670 roku, którym wówczas zarządzał. Zalecił również wiernym kult do Dzieciątka Jezus, a mały kościółek zaczął być określany przez lokalną społeczność jako „podkarpackie Betlejem”. W następnych latach kult Dzieciątka coraz bardziej się popularyzował. Wierni zaczęli zamawiać coraz więcej podobnych figurek dla siebie oraz odprawiano wiele nabożeństw do małego Jezuska. Z inicjatywy księdza Ziemby powstała nawet księga Łask Dzieciątka Jezus w Jodłowej, gdzie zapisywane były świadectwa łask oraz pomocy jakiej wierni doznali od Bożej Dzieciny. W latach 1904-1916 odnotowano 72 takie świadectwa. Ksiądz Ignacy wspominał w swoich zapiskach, że kult rozprzestrzenił się wśród wiernych do tego stopnia, że w parafii nie było domu, w którym nie czczono by Dzieciątka.
Koronacja cudownej figurki i kontynuacja kultu
Aby potwierdzić i uhonorować łaski płynące od Bożej Dzieciny kilka lat po sprowadzeniu figurki do Jodłowej, w 1908 roku zamówiono złotą koronę, wysadzoną 14 rubinami, 5 szmaragdami, 5 szafirami oraz brylantem w krzyżu. Koronacja cudownej figurki odbyła się 3 sierpnia 1908 roku, a dokonał jej biskup Józef Fischner podczas kanonicznej wizytacji.
Kult Dzieciątka Jezus był praktykowany przez wiernych przez długie lata aż po dziś dzień. Ludzie w Jodłowej modlili się do małego Jezuska prosząc o pomoc między innymi podczas takich ciężkich czasów jak obydwie wojny światowe, wojna polsko-bolszewicka czy czasu stalinizmu po wojnie. W 1956 roku z inicjatywy księdza Proboszcza Jana Mleczki zaczęto odprawiać specjalne nabożeństwo, tzw. „Drogą Betlejemską”, składającą się z dwunastu tajemnic, dzięki czemu kult znacząco odżył. Na dzień dzisiejszy jest ono odprawiane na dziewięć dni przed Bożym Narodzeniem do uroczystości Trzech Króli. Trzy lata później ten sam ksiądz zamówił również do kościoła chorągiew procesyjną Dzieciątka Jezus, a następnie cztery lata później, w 1963 roku zaczął spowrotem zapisywać świadectwa we wcześniej wspomnianej księdze łask sprzed kilkudziesięciu lat.
Rok później biskup tarnowski Michał Blecharczyk nakazał, aby figurka została przeniesiona z małej kapliczki na specjalnie wykonany tron. W dzień Wigilii Bożego Narodzenia biskup Jerzy Ablewicz zapoczątkował w kościele odpust ku czci Dzieciątka Jezus. Wtedy figurkę przeniesiono z ołtarza bocznego do ołtarza głównego, co zostało uznane za erygowanie sanktuarium Dzieciątka Jezus.
Budowa nowego sanktuarium
Rozpoczęcie budowy współczesnego budynku sanktuarium miało miejsce ponad trzy dekady później, w maju 1997 roku z inicjatywy obecnego proboszcza Franciszka Cieśli, który sam osobiście brał udział w budowie. Miesiąc przed rozpoczęciem prac biskup Jan Styrna poświęcił plac budowy. Nie udałoby się jej rozpocząć gdyby nie ofiarność parafian oraz Polaków mieszkających w Stanach Zjednoczonych, którzy hojnie przekazywali środki, aby nowe sanktuarium mogło stanąć. Najważniejszym wydarzeniem, które miało w nim miejsce było wmurowanie kamienia węgielnego, będącego cząstką skały z groty pod Bazyliką Bożego Narodzenia w Betlejem, którego dokonał biskup Wiktor Skworc 15 września 2001 roku.
Z postępem prac z ziemi wyrastał coraz większy budynek. Nowoczesna konstrukcja posiadała takie udogodnienia jak klimatyzacja oraz piękny ogród otaczający świątynię. Uroczystość konsekracji nowego kościoła odbyła się 13 lipca 2008 roku, 11 lat po wbiciu pierwszej łopaty w ziemię. Tego dnia podczas uroczystej procesji z dzwonami i parafialną orkiestrą wniesiono figurkę Dzieciątka Jezus do nowego kościoła, gdzie stoi po dzień dzisiejszy.
Mieszkańcy w Jodłowej po dziś dzień darzą Dzieciątko Jezus wielkim kultem, który nie traci na popularności od ponad wieku. Zanoszą do niego swoje modlitwy i prośby o zdrowie czy o pogodę w trakcie żniw. W wielu domach parafian wisi wizerunek Bożej Dzieciny, a podczas ślubów w kościele zachował się również zwyczaj błogosławienia nowożeńców przez rodziców słowami: „Niech cudowne Dzieciątko Jodłowskie wam błogosławi i wami się opiekuje”.
Piotr Czuchra
