Na wniosek Zespołu Opieki Zdrowotnej w Dębicy nowe rondo na skrzyżowaniu ul. Konarskiego, Głowackiego i Staszica będzie nosiło imię dr Juliana Maja. Uchwała w tym temacie została podjęta na ostatniej, kwietniowej sesji Rady Miejskiej.
Julian Maj urodził się 7 stycznia 1907 w Dąbrówce Wisłockiej. Był lekarzem, oficerem Polskich Sił Zbrojnych, uczestnikiem bitwy o Monte Cassino, a po wojnie organizatorem i pierwszym dyrektorem Szpitala w Dębicy.
Życiorys Juliana Maja (źródło: wikipedia.pl)
Okres przed II Wojną Światową
Julian Maj był absolwentem Państwowego Gimnazjum im. St. Konarskiego w Mielcu. Studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie ukończył w 1934 r. Po odbyciu służby wojskowej w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie i 16 Pułku Piechoty w Tarnowie, pracę zawodową rozpoczął we wrześniu 1935 r. od stażu w Szpitalu Powszechnym w Tarnowie, następnie pracował w Lipnicy Murowanej (powiat bocheński), a później w Mielcu.
Okres II Wojny Światowej
Po wybuchu wojny został zmobilizowany w stopniu podporucznika do pracy w szpitalu polowym, później został skierowany do Szpitala Wojennego nr 101 w Zaleszczykach. Po agresji ZSRR na Polskę, wraz ze szpitalem został ewakuowany do Rumunii i umieszczony w obozie dla oficerów. W 1940 r. wraz z grupą oficerów przez Grecję dostał się do Marsylii, gdzie został przydzielony do 4 Dywizji Piechoty na stanowisko lekarza dywizjonu w 4 Pułku Artylerii Polowej. W obliczu klęski Francji, wraz ze swoim pułkiem został ewakuowany do Anglii. Po intensywnych przygotowaniach i szkoleniach, wraz z 15 tysiącami innych żołnierzy, na pokładzie transatlantyku Queen Elizabeth został przetransportowany do Suezu, stamtąd koleją do Palestyny, a następnie ciężarówkami przez pustynię do Iraku, gdzie w stopniu porucznika dołączył do Armii Polskiej na Wschodzie gen. W. Andersa, z którą potem przeszedł cały szlak bojowy. Wraz z Armią gen. Andersa, która w Libanie odbyła wysokogórskie przeszkolenie, wziął następnie udział w całej kampanii włoskiej, w tym także w zwycięskim szturmie na Monte Cassino.
Okres po II Wojnie Światowej
Po zakończeniu działań wojennych, przeszedł do pracy w 5 Polskim Szpitalu Wojennym w Casamassima. W 1946 r. zdemobilizowany, powrócił do Polski i w 1947 r. podjął się zadania zorganizowania nowego szpitala w Dębicy, którym kierował i jednocześnie pracował w nim jako chirurg-położnik, aż do czasu swojej ciężkiej choroby w 1952 r., która uniemożliwiła mu dalszą pracę przy stole operacyjnym[1]. W międzyczasie napisał rozprawę doktorską i w 1951 r. uzyskał tytuł doktora nauk medycznych. W 1954 r. zorganizował Poradnię Chirurgiczną w Dębicy i kierował nią do 1958 r., gdy powrócił do Mielca i gdzie do 1963 r. pełnił funkcję kierownika poradni chirurgicznej przy WSK-Mielec. Po przebytym zawale w 1967 r. nieco ograniczył aktywność zawodową, a bardziej skoncentrował się na pisaniu wspomnień.
Zmarł 28 sierpnia 1982 r. i spoczywa na cmentarzu parafialnym w Mielcu, przy ul. Henryka Sienkiewicza.
