Zdjęcie ze zbiorów Pani Renaty Mądzik
Po zakończeniu II wojny światowej tak jak w całej Polsce również w Dębicy z wielkim trudem odbudowywał się sport. Brakowało dokładnie wszystkiego: boisk, sprzętu, kostiumów sportowych. W takich warunkach w 1951 roku w Dębicy utworzony zostało przy Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego (później Wytwórni Urządzeń Chłodniczych) koło sportowe „Stal” w ramach którego działało kilka sekcji m.in. piłki nożnej, lekkiej atletyki a w latach 1953-1954 bokserska. „Stal” Dębica istniała do 1961 roku.
W 1956 roku na mocy uchwały Głównego Komitetu Kultury Fizycznej z 27 listopada 1956 roku w Dębicy zarejestrowane zostały trzy kluby sportowe : „Stal” pod patronatem Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego, „Chemik” Pustków (powstał z połączenia koła sportowego „Unia” Pustków i LZS Brzeźnica) przy Zakładach Tworzyw Sztucznych oraz „Wisłoka” przy fabryce opon „Stomil”. „Stal” i „Chemik” były klubami wielosekcyjnymi przy których działało dziewięć sekcji dla kobiet i mężczyzn. Największym osiągnięciem „Stali” Dębica był awans drużyny do III ligi w roku 1957. W 1961 roku nastąpiły istotne zmiany strukturalne w dębickim sporcie w wyniku których powstał jeden silny klub sportowy – Międzyzakładowy Klub Sportowy „Wisłoka”.
„Koncepcja działaczy dębickiego sportu zmierzająca do połączenia trzech istniejących klubów sportowych dojrzała w grudniu 1961 roku, kiedy to na walnych zebraniach wszystkich trzech klubów powołano do życia Międzyzakładowy Klub Sportowy „Wisłoka”” – można przeczytać w monografii autorstwa Buszki i Kiryka „Dębica”.
Patronatu nad klubem podjęły się wszystkie większe zakłady pracy i instytucje w mieście nad Wisłoką. Od tego momentu zawodnicy klubu uzyskiwali znaczące sukcesy w kraju i za granicą w różnych dyscyplinach sportu.
Jednym z zawodników grających w barwach „Stali” był Ryszard Węgrzynowicz, pracownik wydziału inwestycji Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego.
„Tato zawodnikiem „Stali” był od 1955 roku. Najpierw występował w drużynie juniorskiej, a od roku 1956 grał w pierwszej drużynie gdzie występował na lewym skrzydle. Grał w drużynie do końca jej istnienia, czyli do 1961 roku. Tato zawsze z sentymentem wspominał czas spędzony w drużynie, mecze i wyjazdy. Największy sentyment miał niewątpliwie do wydarzeń, które miały miejsce po ich awansie do III ligi. Opowiadał, że jak „Stal” dostała się do III Ligii to po awansie witali ich jak bohaterów. Na ulicach jechali w otwartym samochodzie. Zaproszono ich do restauracji na zakrapiany obiad. To było ich całe wynagrodzenie” – wspomina Renata Mądzik, córka Ryszarda Węgrzynowicza.
Największe sukcesy w krótkiej historii Stali to awans do III ligi w 1957 roku oraz Mistrzostwo Juniorów Okręgu Rzeszowskiego w sezonie 1960/61.
24 listopada 1957 roku piłkarze tego klubu i ich kibice fetowali awans do III Ligii – pierwszy w historii dębickiego sportu. Sukces był dziełem zespołu w składzie: Ferdynand Porzuczek, Józef Juszczyński-bramkarze, Bolesław Czernicki, Czesław Panek, Władysław Czernicki, Kazimierz Chybiło, Bolesław Krok, Zbigniew Zima, Józef Sroczyński, Roman Ząbek, Stanisław Żelazo, Ryszard Węgrzynowicz, Leszek Krok. Edward Zima. Trenerem drużyny był Michał Karpiński, prezesem klubu Edward Sikora. Mecze drużyny rozgrywane były wówczas do 1958 roku na stadionie przy ulicy Wilusza.
