Paulina Walichowska, ur.1997r., uczennica Zespołu Szkół Ekonomicznych w Dębicy im. Janusza Korczaka, przekonuje: „każdy, kto lubi zażywać ruchu, powinien spróbować czegoś nowego. Klub UKH w Dębicy daje takie możliwości- zarówno chłopcy jak i dziewczyny mogą grać w hokeja”
Dorota Gawle: Opowiedz o swoich zainteresowaniach.
Paulina Walichowska : Interesuję się głównie sportem. Próbowałam już wielu dyscyplin. Lubię sport ponieważ daje mi dobre samopoczucie i pozwala oderwać się choć na chwilę od obowiązków.
DG: Kiedy podjęłaś decyzję o trenowaniu hokeja i dlaczego wybrałaś akurat tę dziedzinę sportu?
PW: Na hokej zapisałam się przeszło 1,5 roku temu. Dowiedziałam się o tym od mojej przyjaciółki, która obecnie też trenuje. Pierwsze moje treningi były „na sucho”, czyli bieganie, rożne ćwiczenia sprawnościowe (sezon przygotowawczy do treningów na lodzie), podobało mi się to, ponieważ już wcześniej miałam do czynienia z tego typu treningami. Później przyszedł czas na treningi na lodzie, bardzo mi się spodobały, chodź nie było łatwo.
DG: Ile czasu zajmują Ci treningi i dodatkowe zajęcia związane z hokejem tj. mecze, zgrupowania, treningi siłowe itp.?
PW: Treningi są codziennie, zazwyczaj trwają one godzinę, a co do meczy to są one najczęściej w weekendy.
DG: Czy towarzyszą temu jakieś wyrzeczenia i czy trudno pogodzić treningi z zajęciami w szkole?
PW: Treningi nie kolidują z zajęciami w szkole, ponieważ jest dużo opcji godzin treningowych. Jeśli coś nam wypadnie, zawsze można powiadomić trenera i przyjść na inną godzinę. Co do wyrzeczeń to na pewno zostaje mniej czasu dla siebie, ale jeśli ktoś chce trenować i lubi to co robi to nie ma z tym jakiś większych problemów.
DG: Czy trenerzy są wymagający w równym stopniu do dziewcząt jak i chłopców? Czym różni się gra „damska” od „męskiej”?
PW: Trenerzy tak samo traktują nas jak i chłopców, z którymi trenujemy. Gra różni się tym, że jest miej brutalna, jeśli można to tak nazwać.
DG: Jak wyglądają relacje między dziewczynami w drużynie, na lodzie i poza nim?
PW: Myślę, że między nami – dziewczynami panują dobre relację, oczywiście każda chciałaby być lepsza od innej, więc na lodzie jest rywalizacja ale nie wpływa to jakoś znacząco na nasze relację poza lodem. Oczywiście jak chyba w każdej drużynie są kłótnie i sprzeczki, ale staramy się je jakoś rozwiązywać same, jeśli nie to z trenerami.
DG: Czy w jakikolwiek sposób wiążesz swoją przyszłość z hokejem?
PW: Oczywiście chciałabym stworzyć pełną drużynę dziewcząt i grać mecze ligowe. Chyba każda z nas chciałaby grać w reprezentacji tak jak nasza koleżanka. Jeżeli zacznie się trenować jakąkolwiek dyscyplinę to chce się w niej być jak najlepszą i osiągać sukcesy.
DG: Jak bardzo popularny jest hokej wśród Twoich rówieśników?
PW: Hokej jest znany bardziej jako dyscyplina męska. I myślę, że większość osób kojarzy ten sport właśnie jako typowo męski, co jest nie prawdą, bo dziewczyny także grają.
DG: Jak do Twojej pasji odnoszą się rodzice, koleżanki i koledzy, nauczyciele?
PW: Rodzina trzyma kciuki abym coraz lepiej grała i osiągała wraz z drużyną sukcesy, chociaż na początku obawiali się, że to nie dla mnie. Dużo nowych znajomych jest zdziwionych, że dziewczyny grają w hokej.
DG: W czym pomaga Ci sport?
PW: Sport pozwala na chwilę zapomnieć o kłopotach, obowiązkach, pozwala wyładować negatywne emocje związane z życiem codziennym. Jest zdrowy.
DG: Dziękuję za rozmowę
PW. Dziękuję
