Siostra Ludwika Bednarek ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi dostała Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski nadany przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę. Zakonnica odebrała odznaczenie za ratowanie dzieci żydowskich podczas II wojny światowej. Uroczystość odbyła się w Mszanie Dolnej.
Siostra Ludwika otrzymała również pamiątkowy medal Św. Michała Archanioła Patrona miasta – okazało się, że Św. Michał towarzyszył jej przez całe zakonne życie przy okazji różnych zmian.
– W Mszanie Dolnej może ją pamiętać każdy, kto odwiedzał kancelarię parafialną – jeszcze nie tak dawno można było ją tam spotkać. Bardzo sumiennie pełniła swoje obowiązki – pamiętała o wszystkim i każdego znała. Do świętowania 100 lat brakuje jej czterech miesięcy, a każdy kto miał z nią do czynienia nie może się nadziwić, skąd u s. Ludwiki taka jasność umysłu, żywotność i humor – czytamy na stronie internetowej Mszany Dolnej
***
Życiorys Siostry Ludwiki
Bednarek Ludwika zak. Gabriela (ur. 1919), wychowawczyni i kierowniczka przedszkoli, od 1935 r. zakonnica Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, wieloletnia przełożona domów zakonnych, radna generalna w latach 1961-1966. Wychowawczyni dzieci w wojennym domu dla sierot, Lwów, Dom generalny, ul. Kurkowa 45.
Bednarek Ludwika urodziła się we wsi Sechna (gm. Ujanowice) jako córka Piotra i Stefanii z domu Waligóra, miała pięcioro rodzeństwa. W rodzinnej miejscowości ukończyła cztery klasy szkoły powszechnej. W 1935 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, które w niedalekich Żbikowicach od 1912 r. pracowały w szkole powszechnej oraz opiekowały się ubogimi i chorymi w okolicznych wioskach. Formację zakonną odbyła w Lwowie w Domu Generalnym przy ul. Kurkowej 45. Po uzupełnieniu wykształcenia podstawowego i skończeniu trzyletniego Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli w 1942 r. we Lwowie, siostra Ludwika pracowała jako wychowawczyni w Domach Dziecka, które przełożona generalna m. Ludwika Lisówna zorganizowała dla osieroconych dzieci polskich i żydowskich w domu generalnym przy ul. Kurkowej 45. W tym trudnym okresie okupacyjnego terroru, wobec częstych rewizji niemieckich, które siały strach i przerażenie, kiedy za ukrywanie dzieci żydowskich groziła śmierć, siostry z odwagą i poświęceniem przygarnęły około 40 bezbronnych dzieci, wśród nich ok. 15 żydowskich dziewczynek, stwarzając im, pomimo trudnych warunków materialnych rodzinną atmosferę. Oprócz tego wojennego sierocińca siostry prowadziły także w tym domu przedszkole dla 50 ubogich dzieci z miasta.
Siostra Ludwika mając pogodne usposobieniem pozytywnie oddziaływała na wychowywane sieroty, wnosząc w środowisko dzieci i sióstr atmosferę pokoju i radości. Po wojnie i repatriacji Siostra Ludwika Gabriela Bednarek od 1947 r. pracowała w przedszkolach i zakładach wychowawczych, łącząc wychowanie dzieci z obowiązkami przełożonej wspólnoty zakonnej w Krakowie – Borek Fałęcki, w Ostrowu Świętokrzyskim, w Domu Prowincjalnym w Krakowie (ul. Radosna), w Domu Generalnym w Warszawie, pełniąc jednocześnie funkcje radnej generalnej (1961-1966).
Nie szczędziła trudu i pracy na placówkach parafialnych” Mokrzyska, Mszana Dolna, Niedźwiedź. Od 1993 r. przebywa jako zasłużona emerytka w Mszanie Dolnej, przy ul. Leśnej. Pomimo wieku nie stroniła od pracy – przez wiele lat pełniła obowiązki bibliotekarki, pełna pogody ducha i radości, z modlitwą i różańcem w ręku, z jasnym umysłem, otwartym sercem i uśmiechem na ustach przyjmuje każdy nowy dzień życia jako dar Boży i tym darem dzieli się z siostrami i osobami je odwiedzającymi.
oprac. Teresa Antonietta Frącek RM
Źródło: Portal Diecezji Tarnowskiej
