10 lutego przypada 81. rocznica deportacji ludności polskiej do ZSRR. Związek Sybiraków szacuje, że w ramach czterech zsyłek na Wschód wywieziono 1 milion 300 tysięcy Polaków, a na nieludzkiej ziemi zginął co trzeci deportowany. Pierwsza wywózka była największa i najbardziej tragiczna pod względem liczby ofiar wywożono głównie rodziny osadników wojskowych, uczestników wojny polsko – bolszewickiej, ale także kolejarzy i leśników.
W czasie pierwszej ze zsyłek w głąb Związku Radzieckiego deportowano ok. 140 tys. osób. Trafili między innymi do obwodów: archangielskiego, czelabińskiego, irkuckiego i omskiego. W czasie drugiej deportacji 13 i 14 kwietnia 1940 – wywożono rodziny wrogów ustroju: urzędników państwowych, wojskowych, policjantów, służby więziennej, nauczycieli, działaczy społecznych i kupców. W sumie 61 tys. osób. W tej liczbie aż 80 procent stanowiły kobiety i dzieci. Trzecia deportacja od maja do lipca 1940 objęła głównie uchodźców z centralnej i zachodniej Polski, którzy znaleźli się na terenach okupowanych przez Związek Radziecki. Było ich ponad 80 tysięcy. W czasie ostatniej – czwartej wywózki w maju i czerwcu 1941 roku na wschód wywieziono kolejne 85 tysięcy Polaków – głównie inteligencję i rodziny osób aresztowanych przez NKWD w czasie drugiego roku sowieckiej okupacji.
W tym roku przypada także 21. rocznica (17 września 2000 ) od wzniesienia na cmentarzu wojskowym w Dębicy Symbolicznego Grobu Sybiraka w którym umieszczono urny z prochami oficerów z Katynia, Charkowa, Miednoje oraz z jednego z cmentarzy z Syberii.
