Budynek „Kaprysu” zna chyba każdy w Dębicy. Według dostępnych informacji obiekt wybudowany został w 1969 roku. Wcześniej na tym terenie stał parterowy, murowany budynek mieszkalno – usługowy, drewniana szopa i komórka oraz „sławojka”. Po ich zburzeniu na placu przez jakiś czas leżała widoczna na zdjęciu powyżej góra gruzu.
W 1968 roku na mocy ustawy wywłaszczeniowej z 1954 roku dotychczasowi właściciele – pewna dębicka rodzina – została wywłaszczona i zobligowana do sprzedaży na rzecz Skarbu Państwa zabudowanej wspomnianymi budynkami 9 arowej działki w samym centrum Dębicy za wyjątkowo nędzną cenę.
Właściciele działki i znajdujących się na niej budynków najprawdopodobniej niedługo po wojnie wyemigrowali z Dębicy do Stanów Zjednoczonych i na stałe zamieszkali w Chicago. W ich imieniu umowę sprzedaży w 1968 roku sfinalizował i podpisał ich syn. Za wspomnianą 9 arową działkę w samym centrum miasta otrzymali 261 tysięcy złotych, płatne w kilku ratach rocznych każda w wysokości 50 tysięcy złotych. Opłata notarialna wyniosła trzy tysiące złotych.
Na sprzedanej na rzecz Skarbu Państwa 9 arowej działce znajdowały się wówczas: budynek mieszkalno-usługowy, murowany, parterowy, kryty blachą, szopa drewniana, komórka drewniana, ustęp drewniany, ogrodzenie z cokołem, ogrodzenie z siatki, ogrodzenie z opołów i mur oporowy oraz drzewa, krzewy i kwiaty. Wszystko pod adresem ul. Krakowska 1.
W 1969 roku na wspomnianej działce wybudowany został zgodnie z założonym przez ówczesne władze planem gospodarczym dla miasta budynek „Kaprys” i „Rarytas”. Był to wówczas pierwszy tak duży sklep samoobsługowy w Dębicy, który działa do dzisiaj. Budynek od początku swojego istnienia należał i nadal do PSS Społem. Obok w nowo wzniesionym biurowcu znalazły siedzibę różne instytucje m.in. PKO.
W miejscu budynku na pierwszym planie dzisiaj stoi „Kaprys” . Na drugim planie bożnica. fot. Z. Prajsner 
Ulica Krakowska w Dębicy w okolicach bożnicy przed wybudowaniem Kaprysu ok. 1968 roku Koloryzacja fotografii ziemiadebicka.pl 
Kaprys, Rarytas lata ’70 XX w. fot. Archiwum „Mechanika” 
