Po starym, przedwojennym Zakładzie Zdrojowo-Kąpielowym w Latoszynie i jego zabudowaniach dziś nie ma już śladu. Wszystko zostało zniszczone w 1944 i 1945 roku podczas działań wojennych. Przepiękne niegdyś budynki pomalowane na biało zostały doszczętnie zniszczone, a źródła z leczniczą wodą zasypane. Dziś jak przedwojenne uzdrowisko wyglądało można zobaczyć jedynie na archiwalnych zdjęciach.
Pierwsze wzmianki o mineralnych, leczniczych wodach w Latoszynie pochodzą już z XVI wieku. Pisali o nich m.in. poeta Henryk Leciejewski oraz Ewaryst Andrzej Kuropatnicki w wydanej w 1786 książce o Galicji. W połowie XIX wieku powstał przy źródłach zakład zdrojowo-kąpielowy w którym leczono choroby skóry, paraliże i choroby stawów. Niestety ten zakład zdrojowy zniszczony został przez huragan i pożar przed I wojną światową. Przez kolejnych ponad 20 lat latoszyńskie zdrojowisko nie zostało odbudowane.
W 1932 za sprawą Wacława Krawczyka z Dębicy powstał nowy zakład leczniczy, a później łazienki, kilka pensjonatów i karczma. Był to początek uzdrowiska, cieszącego się dużą popularnością. Leczono tu przede wszystkim choroby reumatyczne, niedowłady stawów poprzez kąpiele siarczane oraz okłady borowinowe jak również otyłość, choroby kobiece oraz choroby skórne takie jak : łuszczyca czy grzybica.
Folderze reklamowym Zakładu Zdrojowo-Kąpielowego w Latoszynie który ukazał się najprawdopodobniej wkrótce po otwarciu reaktywowanego uzdrowiska w roku 1932 można przeczytać między innymi:
„Zakład Zdrojowo- Kąpielowy w Latoszynie leży w województwie krakowskim, powiat ropczycki w odległości 4 km od stacji kolejowej w Dębicy, przy głównej szosie Lwów – Kraków. Zakład położony jest w terenie górzystym, w lesie mieszanym szpilkowym liściastym o obszarze 800 morgów należącym do dóbr hrabiego Edwarda Raczyńskiego.
…. z powodu katastrofy żywiołowej Zakład został zniszczony i prowadzenie jego czasowo zaniechane. Dopiero w roku 1932 na miejscu starego Zakładu nowocześnie urządzone Łazienki oraz pensjonaty oraz pensjonaty i Zakład cieszy się coraz większą frekwencją”
Dojazd jest bardzo dogodny stacji kolejowej Dębica na szlaku Lwów – Kraków się wszystkie pociągi także pośpieszne autobusem lub powozem. Z Tarnowa, Pilzna, Ropczyc, Wielopola dojazd bezpośrednio autobusami. Koszty całodziennego utrzymania (śniadanie obiad podwieczorek i kolacja) wynoszą w kuchni zakładowej 2.50 do 3,50 zł.
Dla uprzyjemnienia pobytu gości posiada Zakład bibliotekę, radio itd. Kuracjusze mogą korzystać ze spacerów w otaczającym Zakład 800 morgowym lesie. W odległości pół kilometra od zakładu przepływa rzeka Wisłoka co umożliwia kuracjuszom korzystanie z kąpieli rzecznych i słonecznych.
Niesłychanie niskie, wybitnie kryzysowe ceny gdyż czterotygodniowy pobyt nie przeniesie kwoty 100 do 120 zł umożliwiają pobyt w szerszym warstwom.
Ze względu na te niskie ceny pobyt w Latoszynie wskazany jest również dla osób zdrowych pragnących wypoczynku na łonie przyrody gdyż koszty utrzymania nie przekraczają kosztów utrzymania w mieście” .
Do pobytu w Zakładzie wskazaniami były: choroby kości i stawów, choroby nerwów, choroby skórne choroby kobiece, choroby dzieci, choroby wewnętrzne, artretyzm, otyłość, przewlekłe cierpienia wątroby i inne choroby polegające na wadliwej przemianie materii.
Zakład Zdrojowo- Kąpielowy kuracjuszom oferował do zamieszkania „dwa domy mieszkalne w których cena pokoju wynosi od 0. 50 zł do 1,50 zł za dobę łącznie z umeblowaniem obsługą, światłem itd. Można też wynająć mieszkania w innych pensjonatach lub na wsi gdzie znajduje się do wynajęcia kilkadziesiąt pokoi w cenie około 15 zł za pokój miesięcznie”
Ceny kąpieli w Zakładzie wynosiły: kąpiel mineralna (siarczana) 1.50 zł., kąpiel borowinowa 3,50 zł. W Zakładzie opieka lekarska dla kuracjuszy była bezpłatna. Sezon trwał od 15 maja do 1 października.
Koniec uzdrowiska nastąpił pod koniec II wojny światowej, w latach 1944-1945. W wyniku działań wojennych łazienki zostały zniszczone, a źródła w przeważającej mierze zasypane. Z tych które pozostały korzystali tylko lokalni mieszkańcy. Po wojnie wykonano nowe odwierty. Badania wykazały, że latoszyńskie zdroje są wartościowe pod względem zawartości składników mineralnych.
Pierwsze próby reaktywacji tego miejsca miały miejsce za czasów KRP Igloopol. Obecny wójt Gminy Dębica był wówczas naczelnikiem gminy i rozmawiał wtedy z Edwardem Brzostowskim, który bardzo się do tego pomysłu zapalił i roztoczył wizję uzdrowiska, które rozpoczynałoby się w Latoszynie, a kończyło w okolicach Pilzna. Zamiar ten wówczas niestety nie wyszedł, jednak poza etap planowania i na uruchomienie Uzdrowiska trzeba będzie czekać kolejnych 30 lat.
W 1990 tutejsze wody zostały oficjalnie uznane za lecznicze. W 2012 r. sołectwu Latoszyn i sołectwu Podgrodzie został nadany status obszaru ochrony uzdrowiskowej – „Obszar Ochrony Uzdrowiskowej Latoszyn”. W 2018 po blisko 30 latach starań i wsparciu funduszy z budżetu Województwa Podkarpackiego ponownie stworzono tutaj uzdrowisko i uruchomiono eksploatację wód mineralnych.
27 października 2022 rozporządzeniem Rady Ministrów sołectwom Latoszyn i Podgrodzie został oficjalnie nadany pełny status uzdrowiska. Od 7 grudnia 2022 Latoszyn jest oficjalnie uzdrowiskiem.
Uzdrowisko Latoszyn Zdrój współcześnie (2022)
