Dwór w Parkoszu zbudowany został najprawdopodobniej w XVIII wieku i przebudowany w drugiej połowie wieku XIX. Właścicielami majątku na przestrzeni wieków byli m.in. Koniecpolscy, Bobrowniccy, Bobrowscy i Płoccy.
Wieś Parkosz była wsią rycerską należącą od początku XVI wieku do rodu Toporczyków. Od 1358 roku należała do parafii w Dobrkowie, uposażonej przez Borysława i Andrzeja herbu Topor. W wieku XVI stanowiła własność Przedborów Koniecpolskich. W roku 1536, wg poboru, wieś należała do Stanisława i Mikołaja Koniecpolskich i miała 19 kmieci płacących 8 grzywien i 37 gr czynszu, 26 korcy owsa, koguty, sery, jaja. Pobór ze wsi wynosił 24 grosze. W wiekach późniejszych wieś często zmieniała właścicieli. W roku 1836 należała do Salomei z Bobrownickich Boznanskiej, w 1855 roku właścicielką zostaje Felicja z Bobrownickich Bobrowska.
W roku 1862 właścicielem dóbr Parkosz i Łobuzie jest Julian Wincenty Bobrowski. Majątek w tym czasie liczył 249 morgów roli, 108 mg łqk i ogrodów, 68 morgów pastwisk i 939 morgi lasu. Nie należał zapewne do dochodowych bowiem w 1873 wystawiony został na licytację. Nabył go Henryk Lewicki który gospodarował w nim do 1880 roku. Kolejnymi właścicielami od 1886 roku majątku byli : Karol i Maria Prokopowie. W latach 1887 -1895 majątek należy do Karola Prokopa i Olimpii z Prokopów Dęmbowskiej.
W roku 1895 sprzedają oni majątek Antoniemu Wejdzie, a potem ten sprzedaje go w 1914 Stefanowi Myczkowskiemu i Sabinie z Pawlikowskich Myczkowskiej. Od 1895 roku do roku 1946 właścicielką dworu i majątku była Helena z Piotrowskich Płocka, właścicielka dworu i majątku na Wolicy koło Dębicy. Do wysiedlenia w 1944 roku w jej imieniu majątkiem w Parkoszu administrowała jej siostra która majątkiem w Parkoszu Jadwiga Bożek-Bzowska. Po II wojnie światowej majątek został rozparcelowany. Obecnie w dawnym dworze działa Dom Pomocy Społecznej.
Dwór w Parkoszu to parterowy dwór murowany z cegły i tynkowany o cechach eklektycznych. Budynek jest w części podpiwniczony i posiada użytkowe poddasze. Rozplanowanie wnętrza jest dwutraktowe. Elewacja frontowa z portykiem filarowo-kolumnowym i skrajnymi wysuniętymi ryzalitami. Dwór jest nakryty dachem czterospadowym z ryzalitami dwuspadowymi. Dwór stoi w otoczeniu dawnego parku zakomponowanego na początku XIX wieku z wykorzystaniem wcześniejszych założeń ze starymi drzewami. Park krajobrazowy przy dworze ma około 2,7 ha i otoczony jest murowanym ogrodzeniem. Park wraz z przylegającym do niego lasem łącznie miały powierzchnię ponad 5 hektarów.
