3 kwietnia br. Biskup Tarnowski Andrzej Jeż dokonał aktu zawierzenia diecezji Matce Bożej, przed łaskami słynącą Pietą w tarnowskiej katedrze.
Akt zawierzenia Matce Bożej diecezji tarnowskiej w obliczu pandemii
,,A pod krzyżem Jezusa stała Jego Matka” (J 19, 25)
Matko Boża Bolesna, podążasz swoją miłością, swoją osobą za Twoim Synem, dokądkolwiek się udaje, dokądkolwiek Go prowadzą. Idziesz pod Jego krzyż, bo On jest Twoim Synem noszonym cały czas pod Twoim sercem. Pod krzyżem Chrystusa zostaliśmy zrodzeni mocą Jego testamentu, jako Twoje dzieci.
Będąc naszą Matką idziesz z ludzkością, z Chrystusowym Kościołem, ze wspólnotą naszej diecezji, dokądkolwiek się udajemy, dokądkolwiek jesteśmy prowadzeni również dzisiaj konsekwencją zaskakujących wydarzeń. Mocą Twojej macierzyńskiej miłości nigdy nie wycofujesz się z naszego życia, gdyż jesteś naszą Matką, która zawsze będzie nas chronić. Nasza wspólnota diecezjalna jest Twoim domem utworzonym z naszych sanktuariów, parafii, z naszych rodzin, z naszych serc.
W tym akcie zawierzenia pragniemy wyruszyć w drogę z Chrystusem i z Tobą w tajemnicach Twoich siedmiu boleści.
Matko Boża Bolesna, podjęłaś całą swoją osobą proroctwo Symeona: ,,Twoją duszę miecz przeniknie” (Łk 2, 35). W wolności poddałaś się woli Bożej. Nasza Matko, zawierzamy Ci naszą diecezję dzisiaj, kiedy duchowy miecz boleści przeszywa naszą duszę żarem trudnych wydarzeń, abyś zaszczepiła w nas duchowe poddanie się woli Bożej, które zawsze w naszej pasyjnej historii narodu przez pełne wolności działanie dzieci Bożych, prowadziło do duchowej odnowy i wyzwolenia ze szkodliwych toksyn naszych narodowych grzechów. Powierzamy Twojej opiece wszystkich sprawujących władzę na różnych jej poziomach, aby podejmowali teraz i w przyszłości mądre decyzje, które uwolnią nas od różnych schorzeń duchowych, społecznych i fizycznych trawiących nasze wspólnoty.
Matko Boża Bolesna, posłuszna głosowi Bożemu wraz ze św. Józefem udałaś się do Egiptu, chroniąc pod swoim sercem Jezusa, Twój i nasz najcenniejszy skarb. Nasza Matko, zawierzamy Ci wspólnotę diecezjalną, która dziś ucieka od świata pełnego zagrożeń i chroni się w niewielkiej przestrzeni swoich domów i mieszkań. Prosimy Cię, abyśmy odkryli na nowo, że nasze rodziny, domy, mieszkania stają się domowymi Kościołami, w których chronimy najwspanialszy skarb naszego życia Jezusa Chrystusa. Niech nasze serca biją rytmem Najświętszego Serca Jezusa, które leczy nas z duchowej arytmii lęku i niepokoju. Powierzamy Twojej opiece wszystkie dzieci poczęte i narodzone, abyśmy w nich na nowo odkryli wspaniały dar życia i podobieństwa do Boga Ojca wszystkich ludzi. Niech wobec powszechnego zagrożenia życia dostrzegą jego nadprzyrodzoną perspektywę.
Matko Boża Bolesna, targana matczynym niepokojem poszukiwałaś dorastającego Jezusa w świątyni. Na drodze poszukiwania prowadziła Cię miłość, która wśród ciemności życia zawsze bezpośrednio zdąża do celu poszukiwań. Nasza Matko, zawierzamy Ci rodziców naszej diecezji, na których obecnie spadła całkowita odpowiedzialność za różne poziomy funkcjonowania ich dzieci, łącznie z przejęciem zadań szkoły. Spraw prosimy, aby ten nowy, nieco wymuszony model życia rodziny, nie był przyczyną przemęczenia, stresu i rozbicia wspólnoty rodzinnej i małżeńskiej, lecz możliwością zbudowania silnych więzów ze swoimi dziećmi. Modlimy się, aby rodzice mogli lepiej poznać i ukochać swoje dzieci, a także odnaleźć je na nowo w darze wspólnie spędzanego czasu.
Matko Boża Bolesna, potęgą miłości matczynej odczuwałaś ogrom cierpienia swojego Syna pokonującego drogę krzyżową. Odczuwasz teraz niepokój wywołany cierpieniem wszystkich poruszających się po swoich drogach krzyżowych, wpisanych w krzyż Twojego Syna. Nasza Matko, zawierzamy Ci wszystkich chorych, samotnych, starszych należących do naszej diecezjalnej rodziny, aby w tym czasie budowania fizycznego dystansu, na drodze krzyżowej w swojej bezradności spotkali osoby, które mocą empatii wypełnią ich cierpienie potęgą ewangelicznej miłości, podejmując konkretne działania dające poczucie bezpieczeństwa i bliskości. Modlimy się, aby wszyscy pracownicy służby zdrowia, pracownicy różnych instytucji wspierających intensywną walkę z pandemią, wolontariusze, członkowie rodzin chorych, wszyscy troszczący się o właściwe funkcjonowanie naszego społeczeństwa odkrywali, że w darze osobowym składanym drugiemu człowiekowi odnajdują piękno i godność swojej własnej osoby.
Matko Boża Bolesna, stojąc pod krzyżem Chrystusa umierałaś duchowo wraz z Nim odczuwając, że Jego ukrzyżowanie spływało na Ciebie. Wśród bólu ujawniał się w Tobie duchowy pokój płynący z wiary w Tego, którego śmierć otwarła wrota zbawienia w wieczności. Nasza Matko, zawierzamy Ci wszystkich, którzy codziennie odchodzą z naszej wspólnoty diecezjalnej do wieczności z powodu różnych chorób, aby mocą wiary dostrzegali w pokoju ducha, że umieranie jest prostym, koniecznym przechodzeniem z życia zanurzonego w ziemskiej ojczyźnie do życia w wiecznej ojczyźnie, w domu Boga Ojca. Modlimy się w intencji wszystkich, którzy nie wierząc w życie wieczne tracą sens życia na ziemi, aby mocą łaski Bożej dostrzegli, iż tylko patrząc z perspektywy wieczności mogą w pełni podejmować swoje życie na ziemi. Modlimy się za nas wszystkich, aby codzienna modlitwa w intencji dobrej śmierci przynosiła nam wewnętrzny pokój, mobilizowała nas do życia w ustawicznym stanie łaski uświęcającej oraz do właściwego uporządkowania spraw doczesnych.
Matko Boża Bolesna, otulasz całą swoją osobą zdjęte z krzyża ciało Jezusa, które ma w sobie tajemnicę przyszłego zmartwychwstania. Nosisz w sobie radość z Jego narodzin i ból spowodowany Jego śmiercią oraz nadzieję Jego zmartwychwstania. Nasza Matko, zawierzamy Tobie wszystkich naszych diecezjan, którzy z powodu pandemii utracą miejsca pracy, przedsiębiorców, którzy być może będą zmuszeni zamknąć swoją działalność gospodarczą, osoby, które zubożeją materialnie, wszystkich tych, którzy radowali się z gospodarczego odrodzenia, a wkrótce mogą wejść w obszar ekonomicznego obumierania, aby nie utracili nadziei na drodze tworzenia nowych zrębów relacji gospodarczych, opartych również na wartościach ewangelicznych. Modlimy się w intencji całego świata, aby był bardziej solidarny i świadomy tego, że bezpiecznych podstaw życia materialnego nie można zbudować odrzucając system wartości duchowych i moralnych opartych na prawie naturalnym, przykazaniach Bożych i Ewangelii.
Matko Boża Bolesna, obecna przy złożeniu Jezusa do pustego grobu. W czeluści grobowej skały zamkniętej potężnym głazem widzisz już wrota prowadzące do życia wiecznego. Jezusa Chrystusa nie można ograniczyć głazem śmierci, jak to czynią wszyscy ci, którzy na zawsze chcą zatoczyć kamień niewiary na grób Zbawiciela. Chrystusa nikt i nic nie jest w stanie ograniczyć, ponieważ On zmartwychwstał trzeciego dnia. Nasza Matko, zawierzamy Tobie wszystkich biskupów, kapłanów, diakonów, osoby życia konsekrowanego, aby szczególnie w tych czasach nie pozwolili zatoczyć kamienia niewiary na grobowiec świata, lecz odważnie głosili całą Ewangelię, także prawdy dotyczące życia wiecznego, ukazując w ten sposób godność życia ludzkiego na ziemi i jego pełnię w chwale zbawionych.
Maryjo, czuwaj nad nami i prowadź całą naszą wspólnotę diecezjalną pielgrzymującą mocą Ducha Świętego do Domu Ojca, aby mocą słowa Bożego i sakramentów ujawniała w miłości oblicze Twojego Syna Jezusa Chrystusa.
Matko Boża Bolesna, wstawiaj się za nami do Boga w Trójcy Jedynego. Amen.
† Andrzej Jeż
BISKUP TARNOWSKI
Bazylika Katedralna w Tarnowie, 3 IV 2020 r.
,,A pod krzyżem Jezusa stała Jego Matka” (J 19, 25)
Matko Boża Bolesna, podążasz swoją miłością, swoją osobą za Twoim Synem, dokądkolwiek się udaje, dokądkolwiek Go prowadzą. Idziesz pod Jego krzyż, bo On jest Twoim Synem noszonym cały czas pod Twoim sercem. Pod krzyżem Chrystusa zostaliśmy zrodzeni mocą Jego testamentu, jako Twoje dzieci.
Będąc naszą Matką idziesz z ludzkością, z Chrystusowym Kościołem, ze wspólnotą naszej diecezji, dokądkolwiek się udajemy, dokądkolwiek jesteśmy prowadzeni również dzisiaj konsekwencją zaskakujących wydarzeń. Mocą Twojej macierzyńskiej miłości nigdy nie wycofujesz się z naszego życia, gdyż jesteś naszą Matką, która zawsze będzie nas chronić. Nasza wspólnota diecezjalna jest Twoim domem utworzonym z naszych sanktuariów, parafii, z naszych rodzin, z naszych serc.
W tym akcie zawierzenia pragniemy wyruszyć w drogę z Chrystusem i z Tobą w tajemnicach Twoich siedmiu boleści.
Matko Boża Bolesna, podjęłaś całą swoją osobą proroctwo Symeona: ,,Twoją duszę miecz przeniknie” (Łk 2, 35). W wolności poddałaś się woli Bożej. Nasza Matko, zawierzamy Ci naszą diecezję dzisiaj, kiedy duchowy miecz boleści przeszywa naszą duszę żarem trudnych wydarzeń, abyś zaszczepiła w nas duchowe poddanie się woli Bożej, które zawsze w naszej pasyjnej historii narodu przez pełne wolności działanie dzieci Bożych, prowadziło do duchowej odnowy i wyzwolenia ze szkodliwych toksyn naszych narodowych grzechów. Powierzamy Twojej opiece wszystkich sprawujących władzę na różnych jej poziomach, aby podejmowali teraz i w przyszłości mądre decyzje, które uwolnią nas od różnych schorzeń duchowych, społecznych i fizycznych trawiących nasze wspólnoty.
Matko Boża Bolesna, posłuszna głosowi Bożemu wraz ze św. Józefem udałaś się do Egiptu, chroniąc pod swoim sercem Jezusa, Twój i nasz najcenniejszy skarb. Nasza Matko, zawierzamy Ci wspólnotę diecezjalną, która dziś ucieka od świata pełnego zagrożeń i chroni się w niewielkiej przestrzeni swoich domów i mieszkań. Prosimy Cię, abyśmy odkryli na nowo, że nasze rodziny, domy, mieszkania stają się domowymi Kościołami, w których chronimy najwspanialszy skarb naszego życia Jezusa Chrystusa. Niech nasze serca biją rytmem Najświętszego Serca Jezusa, które leczy nas z duchowej arytmii lęku i niepokoju. Powierzamy Twojej opiece wszystkie dzieci poczęte i narodzone, abyśmy w nich na nowo odkryli wspaniały dar życia i podobieństwa do Boga Ojca wszystkich ludzi. Niech wobec powszechnego zagrożenia życia dostrzegą jego nadprzyrodzoną perspektywę.
Matko Boża Bolesna, targana matczynym niepokojem poszukiwałaś dorastającego Jezusa w świątyni. Na drodze poszukiwania prowadziła Cię miłość, która wśród ciemności życia zawsze bezpośrednio zdąża do celu poszukiwań. Nasza Matko, zawierzamy Ci rodziców naszej diecezji, na których obecnie spadła całkowita odpowiedzialność za różne poziomy funkcjonowania ich dzieci, łącznie z przejęciem zadań szkoły. Spraw prosimy, aby ten nowy, nieco wymuszony model życia rodziny, nie był przyczyną przemęczenia, stresu i rozbicia wspólnoty rodzinnej i małżeńskiej, lecz możliwością zbudowania silnych więzów ze swoimi dziećmi. Modlimy się, aby rodzice mogli lepiej poznać i ukochać swoje dzieci, a także odnaleźć je na nowo w darze wspólnie spędzanego czasu.
Matko Boża Bolesna, potęgą miłości matczynej odczuwałaś ogrom cierpienia swojego Syna pokonującego drogę krzyżową. Odczuwasz teraz niepokój wywołany cierpieniem wszystkich poruszających się po swoich drogach krzyżowych, wpisanych w krzyż Twojego Syna. Nasza Matko, zawierzamy Ci wszystkich chorych, samotnych, starszych należących do naszej diecezjalnej rodziny, aby w tym czasie budowania fizycznego dystansu, na drodze krzyżowej w swojej bezradności spotkali osoby, które mocą empatii wypełnią ich cierpienie potęgą ewangelicznej miłości, podejmując konkretne działania dające poczucie bezpieczeństwa i bliskości. Modlimy się, aby wszyscy pracownicy służby zdrowia, pracownicy różnych instytucji wspierających intensywną walkę z pandemią, wolontariusze, członkowie rodzin chorych, wszyscy troszczący się o właściwe funkcjonowanie naszego społeczeństwa odkrywali, że w darze osobowym składanym drugiemu człowiekowi odnajdują piękno i godność swojej własnej osoby.
Matko Boża Bolesna, stojąc pod krzyżem Chrystusa umierałaś duchowo wraz z Nim odczuwając, że Jego ukrzyżowanie spływało na Ciebie. Wśród bólu ujawniał się w Tobie duchowy pokój płynący z wiary w Tego, którego śmierć otwarła wrota zbawienia w wieczności. Nasza Matko, zawierzamy Ci wszystkich, którzy codziennie odchodzą z naszej wspólnoty diecezjalnej do wieczności z powodu różnych chorób, aby mocą wiary dostrzegali w pokoju ducha, że umieranie jest prostym, koniecznym przechodzeniem z życia zanurzonego w ziemskiej ojczyźnie do życia w wiecznej ojczyźnie, w domu Boga Ojca. Modlimy się w intencji wszystkich, którzy nie wierząc w życie wieczne tracą sens życia na ziemi, aby mocą łaski Bożej dostrzegli, iż tylko patrząc z perspektywy wieczności mogą w pełni podejmować swoje życie na ziemi. Modlimy się za nas wszystkich, aby codzienna modlitwa w intencji dobrej śmierci przynosiła nam wewnętrzny pokój, mobilizowała nas do życia w ustawicznym stanie łaski uświęcającej oraz do właściwego uporządkowania spraw doczesnych.
Matko Boża Bolesna, otulasz całą swoją osobą zdjęte z krzyża ciało Jezusa, które ma w sobie tajemnicę przyszłego zmartwychwstania. Nosisz w sobie radość z Jego narodzin i ból spowodowany Jego śmiercią oraz nadzieję Jego zmartwychwstania. Nasza Matko, zawierzamy Tobie wszystkich naszych diecezjan, którzy z powodu pandemii utracą miejsca pracy, przedsiębiorców, którzy być może będą zmuszeni zamknąć swoją działalność gospodarczą, osoby, które zubożeją materialnie, wszystkich tych, którzy radowali się z gospodarczego odrodzenia, a wkrótce mogą wejść w obszar ekonomicznego obumierania, aby nie utracili nadziei na drodze tworzenia nowych zrębów relacji gospodarczych, opartych również na wartościach ewangelicznych. Modlimy się w intencji całego świata, aby był bardziej solidarny i świadomy tego, że bezpiecznych podstaw życia materialnego nie można zbudować odrzucając system wartości duchowych i moralnych opartych na prawie naturalnym, przykazaniach Bożych i Ewangelii.
Matko Boża Bolesna, obecna przy złożeniu Jezusa do pustego grobu. W czeluści grobowej skały zamkniętej potężnym głazem widzisz już wrota prowadzące do życia wiecznego. Jezusa Chrystusa nie można ograniczyć głazem śmierci, jak to czynią wszyscy ci, którzy na zawsze chcą zatoczyć kamień niewiary na grób Zbawiciela. Chrystusa nikt i nic nie jest w stanie ograniczyć, ponieważ On zmartwychwstał trzeciego dnia. Nasza Matko, zawierzamy Tobie wszystkich biskupów, kapłanów, diakonów, osoby życia konsekrowanego, aby szczególnie w tych czasach nie pozwolili zatoczyć kamienia niewiary na grobowiec świata, lecz odważnie głosili całą Ewangelię, także prawdy dotyczące życia wiecznego, ukazując w ten sposób godność życia ludzkiego na ziemi i jego pełnię w chwale zbawionych.
Maryjo, czuwaj nad nami i prowadź całą naszą wspólnotę diecezjalną pielgrzymującą mocą Ducha Świętego do Domu Ojca, aby mocą słowa Bożego i sakramentów ujawniała w miłości oblicze Twojego Syna Jezusa Chrystusa.
Matko Boża Bolesna, wstawiaj się za nami do Boga w Trójcy Jedynego. Amen.
† Andrzej Jeż
BISKUP TARNOWSKI
Bazylika Katedralna w Tarnowie, 3 IV 2020 r.
