W Jodłowej, w powiecie dębickim znajduje się jedyne w Polsce sanktuarium Dzieciątka Jezus. W centralnym miejscu kościoła, na ołtarzu jest niewielka, licząca zaledwie 45 centymetrów figurka Bożej Dzieciny – kopia Praskiego Dzieciątka Jezus.
Kult Dzieciątka Jezus w Jodłowej rozpoczął się na przełomie XIX i XX w. Wówczas tutejszy proboszcz ks. Ignacy Zięba zapoczątkował nabożeństwo do Bożej Dzieciny.
Tak opowiada w swoich wspomnieniach o pojawieniu się figurki Dzieciątka Jezus w Jodłowej ks. Ignacy Zięba: „Na wiosnę r. 1899 przyjechał do mnie na kilkudniowy pobyt kolega mój z czasów seminaryjnych ksiądz Józef Wiejawski, kanclerz konsystorza biskupa przemyskiego. Jednego dnia, w czasie tego właśnie pobytu u mnie, pokazał mi małą, okrągłą kapliczkę blaszaną, w której była za szkłem figurka Dzieciątka Jezus, i powiedział, że jest to podobizna słynącego z cudów Dzieciątka w Pradze czeskiej, i że ją zawsze ze sobą nosi, bo doznał już wiele łask od tego Dzieciątka. W tej chwili poczułem w duszy dziwnie wielkie pragnienie posiadania takiej kapliczki, alem się z nim nie zdradził z obawy, by to nie wyglądało na przymówienie się, ażeby mi ją darował. Nie chciałem bowiem pozbawiać go takiego skarbu. Wkrótce pojechałem do Przemyśla, gdzie Siostry Karmelitanki obdarowały mnie taką kapliczką i koronką do Dzieciątka Jezus”.
15 sierpnia 1900 roku ks. Zięba otrzymał pierwszą, mniejszą figurkę Bożej Dzieciny od sióstr karmelitek bosych z Przemyśla. Figurka gipsowa, woskowana kopia cudownego Dzieciątka Jezus znajdującego się w Pradze – Milostného Pražského Jezulátka liczyła 45.25 cm wysokości, a łącznie z gipsową podstawą osiągała wysokość 50 cm.
Figurka została wystawiona do publicznej czci w bocznym ołtarzu Najświętszego Serca Jezusowego w starym, zbudowanym w 1670 roku drewnianym kościele parafialnym pw. św. Stanisława w Jodłowej.
Wiadomością o figurce proboszcz podzielił się ze swoimi parafianami, zalecając im kult do Bożej Dzieciny, a do tego kościółka przylgnęła nazwa „Podkarpackie Betlejem”. Parafianie zaczęli zamawiać podobne figurki i odprawiać nabożeństwo do Dzieciątka Jezus prosząc je o łaski i opiekę.
Fot. Grzegorz Kita
W 1908 r. zamówiono złotą koronę, wysadzoną 14 rubinami, 5 szmaragdami, 5 szafirami i brylantem w krzyżu, a bp Karol Józef Fischer, sufragan przemyski, w czasie wizytacji kanonicznej 3 sierpnia 1908 r. ją poświęcił i nałożył na głowę Dzieciątka Jezus w jodłowskiej świątyni.
Dzieciątko Jezus ukazane zostało jako 3-letnie dziecko, w postawie stojącej, o łagodnej twarzy, w lewej ręce trzymające jabłko królewskie, reprezentujące kulę ziemską, z krzyżykiem (znak władzy doczesnej) i wyciągniętymi dwoma palcami prawej dłoni w geście błogosławieństwa czcicielom i światu. Figurkę ubiera się w szaty kolorystycznie związane z przeżywanym okresem roku liturgicznego. Na głowie Dzieciątko ma koronę.
Mieszkańcy Jodłowej byli gorliwymi czcicielami Dzieciątka Jezus i kierowali do niego liczne prośby o łaski i przywrócenie zdrowia. Ks. Ziemba założył specjalną księgę „Łask Dzieciątka Jezus w Jodłowej”, w której zamieszczał opisy tych wydarzeń. Pierwszym było niespodziewane pojawienie się źródełka, drugim uzdrowienie z epilepsji. W latach 1904-1916, za czasów duszpasterzowania ks. Ziemby w księdze zanotowano 72 zeznania o doznanych łaskach.
Jodłowianie czcili Dzieciątko Jezus zarówno w ciężkich czasach okupacji hitlerowskiej jak i latach powojennych, zwłaszcza po roku 1956 kiedy to z inicjatywy proboszcza ks. Jana Mleczki w kościele zaczęto odprawiać specjalne nabożeństwo zwane Drogą Betlejemską, składające się z dwunastu tajemnic.
Dziś to nabożeństwo jest odprawiane na dziewięć dni przed Bożym Narodzeniem do uroczystości Trzech Króli (Objawienia Pańskiego). Podczas niego rozważanych jest 12 tajemnic ( zdarzeń) z życia Dzieciątka Jezus: zwiastowanie, nawiedzenie, oczekiwanie, narodzenie, nadanie imienia Jezus, pokłon Trzech Mędrców, ofiarowanie, ucieczkę do Egiptu, , pobyt w Egipcie, powrót, życie w Nazarecie, nauczanie w świątyni.
Od Pasterki natomiast rozpoczyna się odpust ku czci Dzieciątka Jezus.
Fot. Grzegorz Kita
W 1964 roku biskup tarnowski Michał Blecharczyk polecił przeniesienie figury z ciasnej kapliczki na specjalnie wykonany tron. W Boże Narodzenie 1971 r., figurkę dzieciątka uroczyście przeniesiono z ołtarza bocznego do ołtarza głównego jodłowskiego kościoła. W to Boże Narodzenia bp Jerzy Ablewicz, ordynariusz diecezji tarnowskiej, zapoczątkował w sanktuarium odpust ku czci Dzieciątka Jezus. Uroczystość ta została uznana za erygowanie sanktuarium.
Z inicjatywy ks. Franciszka Cieśli w maju 1997 roku rozpoczęto budowę nowego kościoła – Sanktuarium Dzieciątka Jezus w Jodłowej. Wcześniej podczas wizytacji kanonicznej w 1997 roku bp Jan Styrna poświęcił plac pod nowy kościół. Po kilku latach wmurowano kamień węgielny – cząstkę skały z groty pod Bazyliką Bożego Narodzenia w Betlejem.
„Sami jodłowianie nie byliby w stanie zbudować wspaniałej, nowoczesnej, klimatyzowanej świątyni, otoczonej zadbanym ogrodem, gdyby nie pomoc rodaków mieszkających w Stanach Zjednoczonych i innych krajach. Uroczystość konsekracji nowej świątyni została zaplanowania na Jubileusz 100-lecia koronacji figurki Dzieciątka Jezus. Parafia przygotowywała się do tej ważnej chwili poprzez pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę, peregrynację kopii Dzieciątka we wszystkich domach i misje święte, które prowadził misjonarz saletyn – ks. Zygmunt Tokarz. Misje poprzedzały najbliższe dni przed konsekracją.
Uroczystość konsekracji nowej świątyni rozpoczęła się przed południem 13 lipca 2008r. W procesji, przy dźwiękach dzwonów i parafialnej orkiestry, wniesiono Dzieciątko Jezus do nowego kościoła. Liturgii przewodniczył ks. biskup Wiktor Skworc, ordynariusz diecezji tarnowskiej. Natomiast na pasterce tego samego roku ( 2008) dekretem J.E.Ks. Biskupa, erygowano w kościele parafialnym pw. Dzieciątka Jezus w Jodłowej Sanktuarium Dzieciątka Jezus. Jodłowianie na pewno czują dumę, że nie odmówili Bogu gościny w swoim sercu i w swojej miejscowości” – można przeczytać o tym wydarzeniu na stronie internetowej Gminy Jodłowa.
Materiał filmowy obejrzysz TUTAJ i TUTAJ
