Magda Mroczka jest uczennicą Zespołu Szkół Ekonomicznych w Dębicy, ma 17 lat i jest idealnym przykładem na to, że ciężką pracą można wiele osiągnąć. Hokej trenuje dopiero 2 lata, a już powołano ją na zgrupowanie reprezentacji Polski do lat 18!
Dorota Gawle: Opowiedz o swoich zainteresowaniach.
Magda Mroczka Lubię słuchać muzyki, uprawiać sport, zwłaszcza hokej, ale lubię też koszykówkę, baseball, piłkę ręczną, nożną itd., grać w gry komputerowe i spędzać czas z przyjaciółmi na ślizgawce i poza nią.
DG: Kiedy podjęłaś decyzję o trenowaniu hokeja i dlaczego wybrałaś akurat tę dziedzinę sportu?
MM: To było pod koniec listopada 2012, zachęcali mnie chłopaki z hokeja, dziewczyny w sumie też, ale trener Michał Wiktor i pan Marcin Hadowski przekonali mnie na ślizgawce do przyjścia na trening, jak już przyszłam to mi się spodobało i zostałam.
DG: Ile czasu zajmują Ci treningi i dodatkowe zajęcia związane z hokejem tj. mecze, zgrupowania, treningi siłowe itp.?
MM: Na treningi na lodzie chodzę 8 razy w tygodniu, godzina fitnessu/siłowni/zumby i mecze podczas weekendów, łącznie 11-14 godzin przez cały tydzień.
DG: Czy towarzyszą temu jakieś wyrzeczenia i czy trudno pogodzić treningi z zajęciami w szkole?
MM: Wszystkie wyjścia muszę dopasowywać do godzin treningów, a w weekendy moje plany może zmienić fakt, że jadę na mecz, ale nie mam z tym problemu. Wystarczy się zorganizować.
DG: Czy trenerzy są wymagający w równym stopniu do dziewcząt jak i chłopców? Czym różni się gra „damska” od „męskiej”?
MM: Na treningach mamy takie same wymagania, ale podczas meczu mamy ograniczoną grę ciałem, co według mnie bardzo ogranicza damską grę. Poza tym damska gra jest dużo mniej schematyczna. Trenując na co dzień z chłopakami ciężko się przestawić, ale nie jest źle.
DG: Jak wyglądają relacje między dziewczynami w drużynie?
MM: Siedzimy razem przed i czasem po treningach, na meczach innych drużyn, mamy wszystkie bardzo dobre relacje na lodzie jak i poza nim.
DG: Czy w jakikolwiek sposób wiążesz swoją przyszłość z hokejem?
MM: Jeśli będę miała taką możliwość to tak.
DG: Jak bardzo popularny jest hokej wśród Twoich rówieśników?
MM: Nie jakoś wybitnie, ale sporo osób pyta czy są jakieś mecze, bo chcieliby obejrzeć.
DG: Jak do Twojej pasji odnoszą się rodzice, koleżanki i koledzy, nauczyciele?
MM: Rodzice cieszą się, że coś robię zamiast siedzieć przed komputerem. Ci bliżsi znajomi są dumni z moich postępów i cieszą się ze mną. Tym dalszym to jest to chyba obojętne, a nauczyciele nie robią problemów z treningami.
DG: W czym pomaga Ci sport?
MM: Odstresowuje mnie, mogę się wyżyć jeśli mam taką potrzebę i okazję , nie muszę się martwić o linię, bo wszystko spalam na treningach.
Dziękuję za rozmowę
Rozmawiała Dorota Gawle
Nagoszyn. Z dziejów poddębickiej miejscowości (cz. 1)
22 listopada 2024
