To było wydarzenie teatralne w Dębicy. Reaktywowany po latach amatorski teatr „Kurtyna” przygotował pod kierownictwem Roberta Chodura, aktora Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, przedstawienie komedii Aleksandra Fredry „Śluby panieńskie”. Planowane pierwotnie dwa spektakle cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem dębickiej publiczności. Podjęto zatem decyzję wystawienia ich jeszcze dwukrotnie. I znów był komplet publiczności oraz oklaski na stojąco.
Jak już wspomnieliśmy reżyserią oraz opracowaniem muzycznym zajął się Robert Chodur. Asystentem reżysera była Dominika Migoń, scenografię przygotował – Ryszard Kucab, światło i dźwięk – Krzysztof Czernia, makijaż – Izabela Sadko, prace krawieckie – Krystyna Wiktor, montażysta – Bronisław Drzyzga.
W obsadzie mogliśmy zobaczyć: Monikę Sroczyńską i Agatę Żmudę, jako Panią Dobrójską, Julię Bukałę i Agnieszkę Górską, kreujące rolę Anieli, Kinga Świerk była Klarą, Piotr Szyper – Radostem, Szymon Zieliński – Gustawem, Bartosz Piechota i Marek Szalwa wymieniali się rolami Albina i Jana.
„Śluby panieńskie czyli Magnetyzm serca” są jedną z najlepszych komedii Aleksandra Fredry. Napisana wierszem w 1832 roku w szczytowym okresie jego twórczości. Premiera miała miejsce we Lwowie w 1833 roku. Głównym tematem utworu podzielonego na V aktów jest miłość. Magnetyzm serca to teoria pseudonaukowa Franza Antona Mesmera. Głosił on, że w ciele istnieje fluid, który oddziałuje na drugą osobę i przyciąga ją jak magnes.
Reżyser dębickiego przedstawienia Robert Chodur przeczytał „Śluby panieńskie”, tak jak zrobił, to przed przeszło 100 laty Tadeusz Boy-Żeleński. W recenzji z obejrzanych „Ślubów panieńskich” napisał: „Młodość! W tym tkwi bodaj czy nie największa część sekretu. Pamiętam „Ś1uby” grane w pierwszorzędnych zespołach, ale w których zsumowane lata obu kochających się par dawały cyfrę zbliżoną do 200, jeżeli nie wyżej; i wtedy, mimo całego wysokiego artyzmu, czegoś brakło przedstawieniu. Jest to jedna z tych sztuk, w których łatwiej pewne braki wykończenia nadrobić młodością niż odwrotnie”.
Robert Chodur postawił właśnie na młodość. Pary zakochane i toczące nieustanne potyczki miłosne były nie tylko młode, ale autentyczne. Oni nie musieli miłości udawać, grać. Oni – tak można było to odczuć – byli sobą zafascynowani, oczarowani.
Optymizm reżysera przedstawienia uwidocznił się w finale „Ślubów panieńskich”. Dodane przez niego zakończenie ze słowami „Zgoda, zgoda a wtedy Bóg rękę poda” z „Zemsty” Aleksandra Fedry oraz pokazanie trzech par na ślubnym kobiercu są tego prostą konsekwencją.
Przedstawienie bardzo dobrze przyjęte przez dębicką publiczność daje dowód potrzeby kontynuacji amatorskiego teatru dramatycznego „Kutyna”. Warto także „Śluby panieńskie” pokazać w innych ośrodkach. Zasługują na to w pełni.
Autorzy przedstawienia składają podziękowania dla: Jana Nawary, dyrektora Teatru im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie – za wypożyczenie kostiumów, Renacie Nagawieckiej, właścicielce Willi Wiluszówka – za wypożyczenie mebli, Pawłowi Adamkowi, prezesowi Dębickiego Towarzystwa Muzyczno-Śpiewaczego – za wypożyczenie elementów scenografii, Renacie Ziębie, dyrektorowi Zespołu Szkół nr 4 im. Mikołaja Kopernika w Dębicy – za przygotowanie fryzur, oraz Izabeli Sadko, właścicielce Salonu Urody – za profesjonalny makijaż.
galerie zdjęć:
Sesja w Willi „Wiluszówka”
Premiery – 17-18.09.16
fot. Dawid Pikor
źródło;MOK Dębica
