Dzisiaj, 29 września o godzinie 18:26, w otoczeniu rodziny, odszedł na „wieczną wartę” major Zbigniew Lazarowicz pseudonim „Bratek” – żołnierz Armii Krajowej, uczestnik akcji „Burza” i bitwy na Kałużówce, dowódca Plutonu AK Gumniska, członek Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, syn podpułkownika Adama Lazarowicza „Klamry”.
Urodzony 27 września 1925 roku w Jaśle. Syn Adama i Jadwigi z d. Ojak. Do wybuchu wojny uczęszczał do gimnazjum w Krakowie. Podczas okupacji został zaangażowany w działalność konspiracyjną przez swojego Ojca – Adama Lazarowicza, komendanta Obwodu ZWZ-AK Dębica. Działał pod pseudonimem „Bratek”. Uczestniczył w kompletach tajnego nauczania „Kuźnica”. Egzamin maturalny zdał w 1943 roku w Sędziszowie Małopolskim. Ukończył także konspiracyjny kurs podchorążych w Gumniskach. Objął funkcję dowódcy plutonu Gumniska – Braciejowa. Ochraniał Komendę Obwodu AK Dębica i leśne magazyny broni zrzutowej. Na czele plutonu Gumniska brał udział w akcji „Burza”, w tym m.in. w bitwie z Niemcami na Kałużówce 23-24 sierpnia 1944 roku.
Od stycznia 1945 z powodu działalności swojego Ojca – Adama Lazarowicza „Klamry”, musiał ukrywać się przed UB. Wykonywał funkcję łącznika między Adamem Lazarowiczem i działaczami konspiracji DSZ-WiN, przebywającymi w różnych regionach Polski (Rzeszów, Wrocław, Zabrze, Kraków, Zakopane).
Został aresztowany przez UB 12 grudnia 1947 roku we Wrocławiu. 5 grudnia został skonfrontowany przed WUBP we Wrocławiu z Adamem Lazarowiczem. 18 grudnia został przewieziony do MBP w Warszawie. Zwolniony pod koniec grudnia 1947 roku. Powrócił do Wrocławia. Od 1948 roku pracował w przedsiębiorstwach budowlanych.
W 1952 roku zawarł związek małżeński z Haliną z d. Radzikową. Miał czworo dzieci. Syn Romuald, działacz „Solidarności Walczącej” był redaktorem pism podziemnych oraz bliskim współpracownikiem szefa „SW” Kornela Morawieckiego.
Zbigniew Lazarowicz w latach 80. zaangażował się w działalność w „Solidarności”. Został internowany w stanie wojennym razem z synem.
W 1989 roku współtworzył ogólnopolskie struktury Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Był także członkiem założycielem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej oraz członkiem pierwszego Prezydium Zarządu Głównego ŚZŻAK w Warszawie.
Corocznie uczestniczył w zjazdach koleżeńskich i uroczystościach rocznicowych zainicjowanych przez środowisko Armii Krajowej w Gumniskach oraz na Kałużówce.
Opublikował wspomnienia z okresu okupacji pt. „Klamra – mój Ojciec” oraz wiele artykułów publicystycznych i wspomnieniowych.
Za działalność wojenną został odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Wojska, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi.
W 2016 roku, na wniosek ŚZŻAK Środowiska 5. Pułku Strzelców Konnych AK w Dębicy, Rada Miejska w Dębicy przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Dębicy.
Zmarł 29 września 2017 roku, dwa dni po swoich 92. urodzinach.
Cześć Jego Pamięci!
Maciej Małozięć
